Mijn man bewaart al jaren een sinaasappel die zijn vader in zijn werktas had zitten. Natuurlijk helemaal verdroogd en geen oranje kleur meer. Het is meer om de herinnering dan dat het mooi is. Totdat de sinaasappel viel en openbarstte. En wat een mooie binnenkant!
Je echt gezien voelen
Dit voorval deed mij denken aan de afsluiting van een cursus zo´n 18 jaar geleden. Aan ieder van ons werd gevraagd om over de cursist naast je iets te zeggen aan de hand van een kleur. Ik weet nog goed dat Jannie mij mocht beschrijven en daarvoor “zandkleurig” gebruikte. Wat… zo’n saaie kleur? Ik schrok er wel van. Totdat ze een toelichting gaf: “het lijkt op het eerste gezicht wel saai, totdat je er goed naar gaat kijken en allerlei glinsteringen erin ontdekt”. Wat een mooie omschrijving, want ik ben rustig, bedachtzaam en hou ervan de diepte in te gaan en verschillende kanten te onderzoeken. Vandaar dat dit mij al die jaren is bijgebleven.
Stel Jannie was alleen afgegaan op de buitenkant en had geen moeite gedaan om mij beter te leren kennen. Dan had zij nooit geweten wie ik werkelijk ben, wat ik voor haar en voor anderen zou kunnen betekenen en ik had mij niet gezien en gehoord gevoeld.
Als buiten en binnen kloppen, zorgt dat voor vertrouwen
En wat dan nog belangrijker is, is dat de buitenkant en de binnenkant met elkaar overeenstemmen: dat wat je zegt en wat je doet met elkaar kloppen. En dat is heel belangrijk voor het hebben van vertrouwen in de ander en het krijgen van vertrouwen van de ander
Vertrouwen heeft volgens David Maister alles te maken met:
- Zeggen wat je doet
- Doen wat je zegt
- Het delen van persoonlijke dingen, zoals vertellen wat jou raakt, wat je belangrijk vindt of wat je bezighoudt
- Het belang van de ander voorop stellen.
Kijk ook eens naar de ontroerende film over een jonge mantelzorger waarbij pas begrip ontstaat op het moment dat het hele verhaal bekend is, de leraar verder kijkt dan de buitenkant Geef geen oordeel voordat je hele verhaal kent
