In juni was ik met vakantie in Friesland, om te genieten van het water en het zeilen.De eerste dagen waren de zeilcondities geweldig, prachtig zonnig en warm weer en een windkracht 3 tot 4. Daarna sloeg het weer om en werd het windkracht 5 en soms zelfs windkracht 6. Dat was voor mij het moment om nee te zeggen. Nee ik blijf aan wal, dit gaat voor mij te ver. Ik voel aan alles dat dit niet goed zou doen.
Hoe bewust ben jij je van jouw grenzen? Hoe gemakkelijk mag een ander de grens voor jou bepalen?
Over je grenzen heen gaan, kan op verschillende manieren. Omdat iemand letterlijk in jouw fysieke ruimte komt, door te dicht bij je komen staan of je aan te raken wat voor jou heel onplezierig is
Onze fysieke grenzen worden ook op dit moment door de 1,5 meter maatregel bepaald wat eigenlijk ook heel heel onprettig kan zijn. Zelf merk ik dat als ik op straat een goede bekende tegenkom. Het voelt zo tegennatuurlijk om dan op 1,5 meter van elkaar een praatje te maken. Ook een situatie waarbij een ander over mijn fysieke ruimte is vastgesteld.
Een ander voorbeeld is dat er op je werk gevraagd wordt om een extra taak op te pakken, terwijl je al bijna niet aan je eigen werk toekomt. Zeg je dan ja om de ander te plezieren? Of omdat ze dat van jou gewend zijn dat je alles aanpakt?
En wat levert het je op?
En wat kost je dat? Wat geef je daarvoor op? Kom je dan bijvoorbeeld later thuis en eet je alleen in plaats van met je gezin? Of mis je blijft de afspraak met je vriendin?
Ja zeggen tegen de ander is nee zeggen tegen jezelf!
Een eerste stap is om je bewust te zijn wat je spontane reactie is en jezelf af te vragen:
- Vind ik het echt oké als die persoon zo dichtbij komt staan, mij aanraakt?
- Kan ik deze taak om echt te hebben en ben ik echt diegene die dit moet doen?
- Voelt en is dit goed voor mij?
Het is echt een vorm van zelfcompassie als je nee durft te zeggen en weg durft te stappen als alles in jou waarvoor dat geen goed besluit is.
Wanneer heb jij voor het laatst nee gezegd?
