Doe jij aan zelfzorg?

Gisteren tijdens de studiedag van de VESB vertelde Carla Schellings, psycholoog en coach, over hoe belangrijk het is om als zorgprofessional aan zelfzorg te doen. En ik moest direct aan mantelzorgers denken!

Een mooi voorbeeld is het verhaal van Karel, hij zorg voor zijn ernstig zieke vrouw, en welke keuzes hij maakt. Doordat hij er ook ‘s nachts vaak uit moet, is het behoorlijk zwaar. Toch wil hij blijven werken, omdat het hem afleiding geeft: “even met iets anders bezig zijn”, ook al voelt het als een worsteling, “want je ervaart ook een verplichting om de uren waar je voor betaald wordt echt te maken”. Om ook even iets voor zichzelf te doen maakt hij tijd vrij voor zijn hobby’s zoals muziek maken en pakt hij extra rust waar dat mogelijk is. Zo zorgt hij ervoor om het vol te houden.

Als je als mantelzorger voor anderen zorgt, is het zo gemakkelijk om jezelf te vergeten. Omdat je zo druk bent dat je blijft rennen en geen tijd nemen om zelfs stil te staan, omdat je aan iedereen aandacht wilt geven en alles perfect op orde wilt hebben.

Als je signalen krijgt als heel erg vermoeid, slechter slapen, een korter lontje, veel minder kunnen hebben, dan is het echt tijd voor jou.

Tijd om bij te komen, om bij te tanken, om te ontspannen.

Als je merkt dat het je teveel wordt: wees eerlijk en erken je gevoelens, je signalen. En probeer daar met mildheid naar te kijken. Wat zou je in zo’n situatie tegen een ander zeggen? Waarschijnlijk zal je veel minder streng zijn dan naar jezelf!

Sta een stil bij wat jij nodig hebt, waar jij behoefte aan hebt. Om overeind te blijven

Want wat gebeurt er als jij omvalt?