hulp vragen

Hoe je door angst, aannames en belemmerende overtuigingen jezelf vastzet, niet om hulp vraagt. Door ANNA mee te nemen en NIVEA te smeren krijg je snel inzicht die je verder helpt.

Herken je deze gedachten?

• Ik geef maar niet aan dat sommige taken te complex zijn op dit moment. Dan denken mijn collega’s vast “Daar heb je die zeur weer”.
• Mijn collega’s zeggen wel dat ze me willen helpen, maar dat durf ik niet te vragen. Liever bewaar ik dat totdat het echt nodig is. Bovendien moet ik dit toch zelf kunnen, iedereen doet dat.
• Ik voel me schuldig naar mijn collega’s en leidinggevende toe, want ik voel me tekortschieten.

Er zijn een legio redenen te bedenken waarom je iets niet vertelt of niets vraagt, dat je situatie de situatie zoals die is en blijft doormodderen.
Het zijn vaak gedachten, aannames of overtuigingen die door je hoofd schieten en waarvan je zeker weet dat het ook echt zo is. Omdat je een slechte ervaring hebt gehad, omdat je vroeger geleerd hebt dat je altijd je eigen boontjes doppen, omdat je de vuile was niet buiten mag hangen, omdat je de vuile was niet buiten mag hangen, omdat het je vroeger in een heel andere situatie was heeft geholpen overeind te blijven,….
Als je erover nadenkt, kun je zo je eigen voorbeelden wel noemen.

Maar kloppen deze gedachten / aannames / overtuigingen wel met de werkelijkheid?

Bestaan ​​ze alleen in je hoofd of heb je het ook gecheckt bij de ander of het klopt wat je denkt, of het juist is waar je van uitgaat? Reageer je uit automatisme of uit angst?

Een mooi voorbeeld is dat je als mantelzorger snel denkt dat collega’s geen zin of tijd hebben om je te helpen, terwijl 85% bereid is om dit wel te doen! Een gemiste kans om je vraag dus voor je te houden.

Zo kan het ook: een paar praktische tips

1. Neem ANNA mee en smeer NIVEA

ANNA = Altijd Navragen, Nooit Aannemen
Check of wat je hebt gehoord / gezien / gevoeld juist is.
Stel een vraag als “Ik heb het gevoel dat je het vervelend vindt als ik je vraag om een ​​taak van mij over te nemen. Klopt dat? “

NIVEA = Niet Invullen Voor Een Ander
Dat betekent dat je de bedoelingen voor de ander niet hoeft te bedenken, hoeft in te vullen. Bijvoorbeeld dat je van te voren al voor anderen invult dat er geen ruimte in hun agenda is om jou te helpen. Laat dat maar aan de ander voorbij.

2. Bespreek het met de ander

Met elkaar in gesprek gaan is de enige manier om erachter te komen of iemand je wilt en kan helpen. Helpen door te luisteren, iets van je over te nemen, mee te denken enzovoort.

Zolang je de andere ruimte geeft om ook “nee” te kunnen zeggen is er geen drempel om het gesprek aan te gaan. En nee is misschien een ander antwoord dan wat je graag wilt horen, maar weet je wel waar je aan toe bent.

3. Heb je laatste van dezelfde gedachten?

Kate Byron heeft 4 vragen die je kunnen helpen om dit bij jezelf te onderzoeken:
a) Is het waar wat ik denk / aanneem? (Ja of nee. Bij nee ga naar vraag c)
b) Kan ik absoluut zeker weten dat het waar is? (Ja of nee)
c) Hoe reageer ik, wat gebeurt er, wanneer ik die gedachte geloof?
d) Wie zou ik zijn zonder de gedachte?

Stel je hebt het dat anderen je een zeur vinden, omdat je hulp vraagt ​​bij het van combineren je werk met mantelzorg. Zo’n gedachte kan stress opleveren en je ervan weerhouden om hulp te vragen. Maar klopt dit wel? Vinden ze je echt een zeur? Of hebben ze juist bewondering voor je dat je zorgtaken op je hebt genomen? En als ze jou een zeur vinden, is dat dan terecht?
Door deze vragen te beantwoorden leer je jezelf beter kennen én kun je het beter relativeren.